 |
Forum Eerste Wereldoorlog Hét WO1-forum voor Nederland en Vlaanderen
|
Vorige onderwerp :: Volgende onderwerp |
Auteur |
Bericht |
Hauptmann
Geregistreerd op: 17-2-2005 Berichten: 11547
|
|
Naar boven |
|
 |
chinchi

Geregistreerd op: 3-4-2005 Berichten: 98 Woonplaats: maastricht
|
Geplaatst: 30 Mei 2006 9:55 Onderwerp: |
|
|
hmm dit lijkt me een interessant onderwerp. Helaas moet ik zo werken maar heb de site bij mijn favorieten gezet  |
|
Naar boven |
|
 |
willem brouwer
Geregistreerd op: 17-11-2010 Berichten: 37
|
Geplaatst: 07 Jun 2011 19:57 Onderwerp: |
|
|
Dit dagboek werd bijgehouden vanaf augustus 1914 en eindigt in mei 1915. In dat jaar werd het ook uitgegeven. De naam van de verpleegster blijft onbekend, evenals haar belevenissen na mei 1915.
Ze heeft oorlogservaring opgedaan in de Boerenoorlog in Zuid Afrika (“die oorlog was een picnic vergeleken met deze oorlog”). Mogelijk is ze afkomstig uit Ierland (Dublin).
Het dagboek is voornamenlijk gevuld met beschrijvingen van de trein ambulance transporten vanaf het front naar de havens voor het overvaren van de gewonden naar Engeland en naar basis ziekenhuizen aan de kust en in Rouen.
Het dagboek begint met de oversteek van Het Kanaal naar Le Havre waar ze moet wachten op haar uiteindelijke bestemming. Het is in deze periode dat de Duitsers tussen Luik en Namen de Maas oversteken.
De Duitsers dringen naar het zuiden op en kennelijk is het in Le Havre niet meer veilig en begin september, als de slag aan de Marne gaande is, vaart ze met een hospitaalschip naar St Nazaire. Van daaruit komt ze terecht in Le Mans. Hier komen de gewonden per trein uit het gebied van de Marne, Aisne en Reims. De gewonden liggen in de wagons op stro, de meest ernstige gevallen worden overgebracht vanuit de trein naar een ziekenhuis in Le Mans. Ze ziet voor het eerst de uitwerking van shrapnel. Een paar keer moet ze als verpleegster mee met de ambulance trein naar St Nazaire. In het ziekenhuis in Le Mans ziet ze soldaten overlijden aan tetanus en septische shock. In die tijd werd bij de eerste opvang aan het front al anti tetanus gespoten. Geinfecteerde wonden werden behandeld oa met incideren en spoelen met waterstofperoxyde.
Eind september krijgt ze een permanente opdracht als trein ambulance verpleegkundige. Ze helpt bij het in- en uitladen en begeleidt de gewonden tijdens de treinreis op weg naar ziekenhuizen in het achterland en naar de havens. Met deze missie is ze erg gelukkig.
Het dagboek wordt gevuld met de eindeloze trein tranporten waarbij veel gruwelijke verhalen en avonturen van de gewonde soldaten worden opgetekend.
Het dagboek geeft de locaties weer waar de gewonden werden ingeladen en waar ze naar toe werden gebracht.
In oktober 1914, tijdens de eerste slag bij Ieper, worden de soldaten vooral uit dat gebied gehaald: Poperinhe, St Omer, Steenvoorde, Hazebrouck, kennelijk allemaal locaties waar een spoor langs liep.
De transporten gaan dan naar Calais, maar vooral naar Boulogne, soms wordt door gereden naar Le Havre. In deze kustplaatsen worden de gewonden over gezet op hospitaalschepen waarmee ze naar Engeland werden vervoerd. Vaak is ze ook in Rouen waar ook veel gewonden terecht komen.
In deze periode ziet ze in Ieper de nog intacte St Martin kathedraal en in de dan nog niet verwoeste middeleeuwse lakenhal ziet ze Duitse krijgsgevangenen.
Ze brengt de meeste tijd door in de ambulance treinen: plaatsen waar vervolgens vaak wordt ingeladen: Bailleur, Nieppe, Merville, Choques en Bethune.
Ze beschrijft de soldaten die ze treft in de treinen, veel uit India, de aard van de verwondingen waaronder gecompliceerde been en botbreuken. Vooral de soldaten rechtstreeks uit de loopgraven zien er vreselijk uit: dagen niet uit de kleren geweest, onder de modder met vreselijke wonden. Ze beschrijft het land waar doorheen gereden wordt met in de trein “het glorieuze maar gebroken Engelse leger”. Een andere opmerking over deze gewonde soldaten: “deze mannen moeten boeten voor een oorlog en het zijn niet de mannen die de oorlog hebben veroorzaakt”.
Naast de typische oorlogsgewonden worden ook soldaten vervoerd met mazelen, roodvonk, de bof, of difterie. Ze ziet een jonge soldaat met het beeld van shellshock, dus toen al bekend.
De treinreizen duren soms eindeloos, soms wel 3 dagen, waarbij het voor de getransporteerden wel is afzien. Van een slechte lading wordt gesproken naar gelang van de ernst van de verwondingen.
Na uitladen in de diverse plaatsen, meestal Boulogne en Rouen, zoekt ze wat ontspanning, bekijkt een kathedraal en zoekt een badgelegenheid. In de tijden van wachten op stations moeten er soms rode kruisen op de wagons geschilderd worden.
Er wordt ook wat gezegd over de transporten van gewonden vanaf het slagveld: deze worden eerst, vaak met veel moeite bij regiments hulpposten gebracht, worden verbonden en krijgen anti tetanus, gaan naar volgende verbandposten, naar casualty claering stations, met paarde- of motor ambulances verder het achterland in tot een plaats bereikt wordt aan een spoor.
Het offensief bij Neuve Chapelle breekt uit, in Bethune ziet ze Duitse krijgsgevangenen. Merville is het station waar gewonden van dit front worden ingeladen.
Vanaf begin april 1915 is de verpleegster werkzaam bij een field ambulance post in een dorp pal achter het front, in de buurt van Festubert, tegenover La Bassée. Hier werd ook gebruik gemaakt van schepen in het La Bassée kanaal voor transport van gewonden. Ze maakt de oorlog nu van zeer dichtbij mee met granaatbeschietingen en een overhaaste repatriering van het Casualty Clearing Station. Het verhaal eindigt op 26 mei 1915 als ze weer wordt overgeplaatst naar een basis hospitaal.
Het dagboek is op een typische Engelse wijze geschreven met hier en daar wat onderkoelde humor. De legeronderdelen worden niet genoemd evenals de namen van personen waar ze mee te maken had. Evenmin worden de locaties niet nauwkeurig aangegeven. Eén en ander houdt natuurlijk verband met het verschijnen van dit dagboek in 1915.
Wel werd het Engelse publiek met dit dagboek duidelijk gemaakt met wat voor gruwelijke oorlog het land bezig was.
Het dagboek is daarom interessant omdat het een goede beschrijving geeft van de situaties rondom de transporten en daarbij ook een goed inzicht geeft hoe deze transporten van gewonden waren geregeld. _________________ wereldoorlog1-locaties.nl |
|
Naar boven |
|
 |
Finnbar Moderator

Geregistreerd op: 5-11-2009 Berichten: 6982 Woonplaats: Uaso Monte
|
Geplaatst: 12 Jul 2015 19:29 Onderwerp: |
|
|
Tandorini @ 26 Jun 2011 11:44 schreef: | Hier efkes verder op gezocht, en de verpleegster zou 'Katherine Evelyn Luard' kunnen zijn, haar vader 'Rev. Bixby G. Luard, was een geestelijke te Birch, Essex in Groot-Brittannië.
Ze had ook een broer Luitenant-Kolonel Frank William Luard, RMLI, Portsmouth Battalion, RND, gesneuveld op 13 juli te Helles, Gallipoli. |
|
|
Naar boven |
|
 |
Finnbar Moderator

Geregistreerd op: 5-11-2009 Berichten: 6982 Woonplaats: Uaso Monte
|
|
Naar boven |
|
 |
|
|
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen Je mag geen reacties plaatsen Je mag je berichten niet bewerken Je mag je berichten niet verwijderen Ja mag niet stemmen in polls
|
Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group
|